خیلی وقت است که روی پیشانی ام حک کرده اند...تنها

رقیب دیروز من...

امروز قریب است به تو...

و همچنان غریبه است با من!

انقدر ساکتم که در تو محو میشوم...

صدایت چه آرامش غریبی دارد...

صدای پای آب!

هر که عشقش بیش....

زجرش بیشتر!

توی گل یا پوچ احساس...وقتی نوبت به من رسید...

دو دستم پوچ بود!

نام تو را که می برم دهانم گس میشود....

باید که نامت را از واژگانم حذف کنم!

تنه بزن به من و دردهایم...

خوشحالم که دیگر در فکرم نیستی!

جدایی...از جان مریم چه میخواهی؟!

چند سفر دیگر باید بیایم تا بفهمی؟؟

یکطرفه می دانی یعنی چه؟؟

میگویند چقدر زیبایی و فکر میکنند ژنتیکی ست...

چه خیال خامی....نمیدانند عشق توست که هر روز مرا زیباتر میکند...

ولی حیف

(بابا اعتماد به نفس خودم منو کشته دیگه:))

و باز هم دروغ میگویم به خودم، انقدر میگویم دوستم داری...

تا جانم در بیاید...

چه دروغی زیباتر از این؟!

روز از نو

جدایی از نو...

انتظارم را به نظاره مینشینند و در دل حسرتم را میخورند...چه دنیایی!!!

این دل بیچاره ام حتی به یک رویات راضی میشود

زندگی ها میکند با خاطرات و همدم افعال ماضی میشود

باز هم مثل همیشه منتظر،خیره به در

این نبودنهات را در محکم عشاق قاضی میشود

عشق...عشق...عشق...عشق

آنقدر از عشق مینویسم تا چشمانت از حسودی در بیاید

عشق..عشق...عشق...عشق...

باز هم دلتنگ چشمانت شدم

در حقیقت باز حیرانت شدم

باز هم عاشق تر از این سالها

زخمی تقدیر و این تکرار ها

آمدم اما ولی قسمت نبود

باز میآیم عزیزم،زود زود

ندیدم عکس چشماتو

ندیدم تا بگم راتو

چرا کج میکنی وقتی

نگفتی اصل حرفاتو

واسه رفتن دیگه دیره

نباشی بی تو میگیره

دلم محتاج چشماته

نمونی بی تو میمیره

روزهایم گذشت، تنهایی

حرف دل را ز دوست پنهان کرد

روزهایی که بی تو بودم نیز

جزء عمرم حساب نتوان کرد

گاهی وقتها از خودم بدم میاد..به خاطر...

نگاهی که به سمت تو نیست و گوشی که صدای تو رو نمیشنوه

و دوستت دارم هایی که هرگز نمیشنوی

ولی...هنوز نفسم برای تو میزنه و همین کافی است

تو رو انگار تو خیالم دیدم

این روزا خیلی به من نزدیکی

توی رویام چقدر زیبایی

میدرخشی توی این تاریکی

چقدر دمدمی مزاجی، هر روز با یکی

تو را به خدا هم که شده کمی ثبات داشته باش

زنبور کوچک کندوی دلم

میدونی...

بعضی مواقع دلم میخواد چشمامو ببندم و یه نفس عمیق بکشمو

پامو بذارم روی گازو

دیگه هیچی برام مهم نباشه...حتی تو

می خواستم بروم   ولی ...

برای خداحافظی با چشمانت نبودی

بدون چشمانت هم مگر میشود زندگی کرد؟

جیر جیر...

وقتی تو یه جای اصیل و ناب هستی و البته تنها

هر صدایی ممکنه باعث ترست بشه  ولی...

وقتی صدای اون میاد، عجیبه که احساس آرامش می کنی

نمیدونم.شاید این یه حس شخصی باشه ولی واقعا این صدا رو دوست دارم

صدای ناب و اصیل جیرجیرک

میگن از دل برود هر آنکه از دیده برفت...

تو هم این روزا کم رنگی،وقتی هستی پر رنگی

کم رنگ، پر رنگ، کم رنگ ،پر رنگ

فقط امیدوارم بی رنگ نشی رنگارنگ من

این روزها همش منتظرم، منتظر یه اتفاق

یه اتفاقی که احتمالش کمه

یه اتفاق نادر

که خیلی هم بعید نیست

من عاشق این تناقضم

اتفاق نادر غیر بعید متناقض من یعنی تو

علی جانم بیا و یک نگه در من بینداز

تویی که چاه بودش یار و همراز

شفاعت کن برایم روز وحشت

که غیر از تو نشاید هیچ دمساز

تو مال من نمی شی، می دونم اما هنوز

به یاد تو موندم و به فکرتم شب و روز

نه تو منو دیدی و بازم تو رو ندیدم

عجب خیال خامی، سپردمت به دیروز

به خودم، به احساسم، به تو ،به آدمهایی که تصویرشون تو چشمامه هنوز

به این که دوستت دارم یا نه

به همه چیز شک دارم!!!

زمان می ایستد وقتی نگاهم میکنی یک دم

نگاهت شعله ای انداخت بر جانم ولی کم کم

شدم خالی ز غم ها و شدم لبریز از عشقت

ولی حالا بدون تو شدم کم کم پر از نم،غم

میرم که دیگه تو دلم نباشی

میرم که از دست دلم رها شی

بدون تو سخته آره عزیزم

باید که این بار تو ازم جدا شی

عشقت مثال باران قسمت نبود انگار

بی آنکه من بخواهم طوفان بیامد این بار

من تشنه ام ببار ای باران ببار باران

من را فسرده کرده این لحظه های بی یار

مرا با خود ببر تا آسمانها و رهایم کن

مرا یکبار دیگر هم غریبانه صدایم کن

از آنم کن وجودت را،بیا یکبار هم گاهی

مرا با خود یکی و از خودم گاهی جدایم کن

تو ای تنها دلیل اشکهای من بیا گاهی

بیا گاهی و یادم کن مرا ای آشنا گاهی

بیا تا پر کنیم این لحظه های سرد را با هم

بیا و با نگاهت کن مرا از خود رها گاهی

به خاطر تو بوده این صبر بی نهایت

بیا و مال من شو نمونده دیگه طاقت

وای انگار که عشق تو فراموش شده

آنهمه شعله ی دل یکدفعه خاموش شده

دست ها سرد و دلم سرد و لبانم سرد است

شاید از بی خبری یکسره خاموش شده

نگاهم میکنی اما نمی فهمم چه میخواهی!چه میگویی؟نمیفهمم

صدایم کن صدا را دوست می دارم، صدایت را

بگو با من که من پر گردم از عشقت شوم لبریز از خواهش

من این بی شعلگی ها را نمیخواهم تو را خواهم نگاهت را صدایت را تمام فکرهایت را

از آنم کن وجودت را تمام تار و پودت را

تا به کی این روزها را بی حضورت سر کنم؟

لحظه های با تو بودن را شبی از بر کنم؟

من تمام صفحه ی این عشق را بوئیده ام

کاش این ثانیه ها را باز هم باور کنم

بیا ای آخرین معشوق دنیا

تمام لحظه های ناب رویا

رهایم کن ازین تنهایی و درد

تو تنها خواهشی تنها تمنا

چه بی رحمم چه بی روزن

تمام عمر خود را خواب بودم من

درین دنیای گه تاریک و گه روشن

 من اینک در فضایی سرد و خاموشم

 چرا اینگونه مدهوشم؟

  ولی باید بیابم راه بیداری

  در آنجا نور می بینم نور آری

    در آنجا من نه بی رحمم نه بی روزن نه خاموشم نه مدهوشم

تمام لحظه را از نور و بیداری

شدم این لحظه را سیراب... آری